Coquo Spaghetti Ergo Sum

Onze maatschappij is sinds kort weer een stap vooruit. Yasmine Kherbache heeft beslist dat, als haar partij diversiteit hoog in het vaandel draagt, diversiteit binnen de eigen rangen moet getolereerd worden. Dit in de vorm van hoofddeksels. Dit is niets minder dan een belangrijke stap in het aanvaarden van religie in het algemeen en diversiteit in het bijzonder. Maar we hebben nog een lange weg af te leggen. Want lang niet iedereen heeft het zo gemakkelijk als wie met keppel, mijter of hoofddoek door het leven wenst te gaan.

Al diegenen die het onnoemelijke voorrecht hebben gehad, geraakt te zijn door Zijn Heilige Slierten, hebben het veel moeilijker om hun geloof te belijden. En dit terwijl Zijn volgelingen de enigen zijn die het bij het rechte eind hebben, hoe kronkelig dit eind soms ook mag lijken. Zij zijn de enigen die uiteindelijk in Zijn Heilige Gehaktballen zullen gesloten worden.

Maar de weg is moeilijk. Zo is het voor pastafarianen nog steeds niet overal mogelijk om volgens hun eigen traditioneel zedige klederdracht hun ambt aan het loket te vervullen. Zo is het ook niet mogelijk om zedig op een pastofoto te staan voor een pastafariaan. Deze schandelijke discriminatie moet stoppen. Niet morgen. Nee. Vandaag!

Zonder vergiet in het openbaar verschijnen is een schandelijke zonde voor een pastafariaan. Dit is erger dan het is voor een gewone Westerling om poedelnaakt over straat te lopen. Onnoemelijke pastafarianen kunnen niet anders dan binnen blijven en hun vrouw of hond naar de winkel en naar het werk sturen, omdat zij zelf niet geaccepteerd worden voor wie ze zijn, voor wat ze geloven. Het zijn schrijnende toestanden. De moraliteit is zoek.

Zelfs diegenen die toegeven aan de seculiere druk, en zonder vergiet, in schaamte, gaan werken, krijgen niet eens de kans om hun heilige dagen te vieren. De regering weigert nog steeds pertinent om de pastafariaanse feestdagen te erkennen. Wie zijn zij om te beslissen dat elke vrijdag wat te veel van het goede is?

Het bestaan van het Opperste Pastawezen is nochtans alles behalve twijfelachtig. Er is een overweldigende hoeveelheid bewijs voor het bestaan van dit wezen. Al was het maar puur volgens de taal van de logica :

• Voor alle p geldt dat als p noodzakelijk onkenbaar is, dan is p noodzakelijk onwaar
• de propositie “Zijne Pasta-achtige Heiligheid bestaat niet” is noodzakelijk onkenbaar
• Ergo : “Zijne Pasta-achtige Heiligheid bestaat niet” is noodzakelijk onwaar
• Ergo : het is noodzakelijk waar dat het Vliegende Spaghettimonster (voor de vrienden) bestaat!

Of zoals Descartes al zei : Cogito Coquo ergo sum. Oftewel, ik twijfel aan mijn kookkunsten, dus ik besta. De notie dat een kwade demon onze gedachten en realiteit zou kunnen verstoren vervalt in het niets bij het vertrouwen dat het Vliegende Spaghettimonster dit nooit zou toelaten. Het is heel eenvoudig : We definiëren het Vliegende Spaghettimonster als zijnde oneindig en goed. Bestaat de notie “oneindig”? Jazeker. Bestaat de notie “goed”? Uiteraard. Als oneindig en goed bestaan, moet per definitie het Vliegende Spaghettimonster dus ook bestaan.

Kan een gezonde mens na dit staaltje van helder denken nog iets anders doen dan geloven, en opgenomen worden in het licht van de pasta?

Wie reeds overtuigd is, of nog argumenten nodig heeft, lees alles en meer op http://www.venganza.org/. De kerk van het Vliegende Spaghettimonster is trouwens de enige godheid met een “god terug garantie” : probeer het pastafarianisme als godsdienst gedurende 30 dagen, en ben je niet tevreden, dan neemt je vroegere god je waarschijnlijk terug.

Ga heen in vrede, en leef volgens de 8 “Ik-zou-liever-niet-hebben-dat-je’s” (de twee laatste zijn verloren gegaan omdat de ontvanger van de tafelen dronken was)